Prośba do jesieni.

Znów złote liście wkładam między kartki,

nowe kasztany po kieszeniach noszę,

żurawie żegnam co znikają w niebie

i jak co roku o to samo proszę:

Nie odchodź jeszcze, nie spiesz się, poczekaj,

rozpal drzew korony w słońcu co już nisko.

Daj nacieszyć oczy tyloma barwami,

co w spódnicach cygańskich,

w tańcu przy ognisku.

WUKA (www.wukowiersze.pl)