Zespół pochodzący z Tarnowskich Gór, wykonuje utwory autorskie o zabarwieniu poetyckim. Muzycznie jednak daleko odbiegają one od szeroko rozumianego nurtu jakim jest poezja śpiewana, dlatego można w piosenkach zespołu rozpoznać elementy folku czy bluesa.

Na początku lat 90-tych poprzedniego wieku powstał w Tarnowskich Górach zespół o dźwięcznej nazwie SASKIA. Inspiracją nazwy był oczywiście utwór z repertuaru BEZ JACKA. Owa grupka ludzi w różnych konstelacjach składowych, skupionych wokół Mariusza Nikoniuka- lidera grupy, potrzebowała przebywać ze sobą muzycznie. Ciekawostką może być, że swego czasu występowali często z siostrami Madej z zespołu Dnieje, a potem DoZP, czego pamiątką są liczne nagrania festiwalowe.  U zarania, skupieni byli wokół ukochanej Chatki na Rogaczu na zboczach góry Rogacz w Beskidzie Małym, gdzie spędzali niemal każdą wolną chwilę. Z czasem wywędrowali także na sceny Bazuny czy Yapy, by w kluczowym bodaj roku zdobyć Grand Prix Yapy ze znaną do dziś piosenką Wędrują Ludzie. Rok później zespół nagrał niewydaną niestety kasetę pt: Melancholia stojących przy ścianie, która jednak z powodzeniem krążyła wśród ludzi przegrywana niejednokrotnie z kasety na kasetę.W 2002 roku zespół zawiesił działalność.

W 2007 roku z tęsknoty do muzykowania, jak i nowej energii zespół wznowił próby by w 2008 roku ponownie pojawić się na Yapie, a potem Bazunie, Przeglądzie we Wrocławiu, Kropce, koncercie "wgórowym" w Bielsku Białej itd... Obecnie zespół z powodzeniem koncertuje. Jesteśmy także u progu upragnionej płyty z naszymi piosenkami.

Po więcej informacji, pamiątkowych plików z muzyką, czy zdjęcia zapraszamy na naszą stronę www.grupasaskia.pl lub profil FB www.facebook.com/grupasaskia  . Ukazują sie tam również aktualności koncertowe. Tam należy wypatrywać informacji o płycie.

Zdjęcie w nagłówku pochodzi z archiwum zespołu.

Mariusz Zadura to jedna z najważniejszych postaci polskiej sceny studenckiej. Dorastał w atmosferze lubelskiego festiwalu Bakcynalia, tam też przypadł jego debiut i III miejsce w 1982 roku. Jako miłośnik górskich wędrówek opisywał poetyckim językiem piękno gór, jego liryczne kompozycje okraszone doskonałą muzyką szybko przenikły do kanonu piosenki turystycznej. W kolejnych latach otrzymał szereg nagród (II i I miejsce na Bakcynaliach '83 i '84, III miejsce na YAPA'83, I miejsce na Wancie'83, II i I nagrodę na OPPA '83 i '86, Grand Prix YAPA'86).
Od 1986 do 1988 roku tworzył muzyczny duet z Tomaszem Szczęsnym (występowali z programem autorskim "Popiół czy diament"), w tym czasie jego utwory nabrały poważniejszego charakteru i zaczęły się odnosić bezpośrednio przeciwko komunistycznym władzom. Po 1988 roku Mariusz Zadura zszedł ze sceny i poświęcił się pracy jako lekarz kardiolog, od czasu do czasu przypomina jednak publiczności swoją niezwykłą twórczość. Ostatni jego koncert odbył się podczas lubelskiego festiwalu Bakcynalia 2010.

Hej ! Też muszę się tego nauczyć, choć czasami coś tam napiszę !

Było to gdzieś około roku......( jak mawia Marek - bez dat proszę ). Zdałem maturę i nie zdałem egzaminu, wtedy jeszcze były ,na ART Olsztyn. Po wakacjach, wraz z kolegą Jerzym Ch. zdecydowaliśmy zdawać dodatkowo egzaminy, ale gdzie? Wpadliśmy na , naszym zdaniem genialny pomysł. Rozłożyliśmy stronę gazety z adresami uczelni i ja zamykając oczy spuszczałem z pewnej wysokości ołówek, gdzie się zaznaczy, tam jedziemy. Pierwszy cios był bolesny, ten sam kierunek na który zdawaliśmy w Olsztynie, tyle, że tym razem w Koszalinie. NIE !!! Powtórka - Politechnika Szczecińska w Szczecinie. W ten właśnie sposób znlazłem się w Szczecinie !! I jeszcze wtedy DGD nie było. Nie pamiętam jakie to wydarzenia zetknęły mnie ze studencką turystyką, przeżywającą wtedy złote czasy, nie pamiętam też w jaki sposób znalazłem się na cotygodniowych spotkaniach z piosenką turystyczną, odbywających się w jednym z pomieszczeń akademika ( w piwnicy konkretnie , choć miało to nazwę klubu ). Przychodziło tam mnóstwo osób, porobiły się nawet sekcje, pamiętam jedną: sekcję robótek ręcznych pod przewodnictwem Żyrafy. No i się śpiewało. Rej wodził niejaki Śliwa i Wladeczek, znali masakryczną ilość piosenek, reszta starała się dzielnie dotrzymywać im kroku. I trzeba podkreślić, że całość to było mistrzostwo świata. Kto nie słyszał przepięknie zaśpiewanej, na 40, 50, czy nawet 60 głosów Orawy, ten nie zrozumie klimatów tych spotkań. Tam tętniło turystyczne serce Szczecina. No i rajdy  ! Setki, setki osób uczestniczących, rozśpiewane noclegi, rozśpiewane "mety", rozśpiewane pociągi, którymi wracaliśmy !! Byliśmy tam, w centrum tych wydarzeń choć jeszcze się nie znaliśmy.

Zespół powstał w dobie prawdziwego rozkwitu tego gatunku muzycznego w Polsce, w 1977 roku. Debiutował na YAPIE '78. Następnie zdobył szereg kolejnych laurów, by, po tym, jak kolejni członkowie zaczęli zakładać rodziny, rozwiązać się - nie zrywając jednak kontaktów towarzyskich. Dziś możemy znów słuchać na żywo tej grupy. A to za sprawą reaktywacji, która miała miejsce w roku 2000.

Zdjęcie pochodzi ze strony internetowej zespołu: dgd.gryfnet.pl

Urodziła się w Koszalinie, w 1962 r. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autorka wierszy, piosenek, ballad, kompozytorka, wykonawczyni ballad, animatorka wydarzeń kulturalnych. W latach 1983-1989 śpiewała w zespole „Stare Dobre Małżeństwo”, obecnie występuje z założonym przez siebie w 1997 roku zespołem WYSPA, a także ze szczecińską grupą „Do Góry Dnem”. Mieszka i pracuje w Ostrowie Wielkopolskim od 1994 roku. Koncertuje w całej Polsce.
Nagrała i opublikowała dwie autorskie kasety z balladami i piosenkami: „Lepsze widoki. Piosenki Oli Kiełb” (1991), „Niedojrzałe czereśnie” (1995) oraz CD  „Na rozstajach słów. Ballady Oli Kiełb” (2004) i „Niedojrzałe czereśnie” (2010). Nagrywała także z zespołem „Stare Dobre Małżeństwo” (m.in. złota płyta za „Dla wszystkich starczy miejsca”). W 2006 r. nagrała ballady i piosenki turystyczne ze szczecińskim zespołem „Do Góry Dnem”.
Opublikowała debiutancki tomik „Niedojrzałe czereśnie” w 1999 r., a także album wspomnieniowy o zespole „Stare Dobre Małżeństwo czyli Jak to się robi” (1999). Jej utwory znalazły się także w zbiorze: „Prowincja liryczna. Antologia spotkań po godzinach” (2003).
W 2006 roku opublikowała zbiór wierszy dla dzieci pt. „W Nanibowie” (Wydawnictwo Galeria, Ostrów Wielkopolski). Jest autorką spektakli poetycko-muzycznych dla dzieci: „W Nanibowie”(2009) i „W zaczarowanym lesie” (2010).
Jest laureatką wielu ogólnopolskich festiwali i przeglądów, m.in. łódzkiej YAPY
(I miejsce w 1985 r.), lubelskich „Bakcynaliów”, zielonogórskiej „Włóczęgi”, gdańskiej BAZUNY, Złotej Piątki Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej
w Warszawie OPPA’1997 i innych. Otrzymała I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „Naturalisko” w Łobżenicy (2006), wyróżnienie drukiem w III Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Wawrzyn Sądecczyzny” – „Człowiek i Wolność” ‘2007. W 2009 roku opublikowała tomik poetycki „Fastrygi” – zajmuje się także popularyzacją twórczości literackiej, wydając książki innych autorów.
W 2011 r.- ukaże się nowa CD Oli pt. „OLA KIEŁB -DZIECIOM. W NANIBOWIE”, zawierająca 17 utworów, wykonywanych przez Olę, zespół WYSPA i przyjaciół z Ostrowa. Trwają też prace przy publikacji CD Zespołu Do Góry Dnem pt. „Jeszcze grajmy...”.

Łódzka formacja muzyczna, luźno związana z projektem W górach... Została zaproszona przez nas do IV edycji CD W górach jest wszystko co kocham, dedykowanej Wojtkowi Belonowi. Znalazł się tam utwór z ich repertuaru - Moje wiersze (do sł W.B.).  Na swoim koncie ma kilka płyt, w tym jedną w formule DVD, która była jedną z pierwszych z tego gatunku muzyki na rynku. Zespół nie ogranicza się w swoich kompozycjach do jednego stylu muzycznego - oprócz poezji w czystym wydaniu, zahacza o jazz, blues i folk. Bogactwo dźwięków i profesjonalizm sceniczny jest dużym atutem tej grupy.

Zdjęcie w nagłówku pochodzi ze strony zespołu (przejscie.art.pl)

Z założenia bardziej projekt muzyczny niż zespół, powstał z inicjatywy Michała Łangowskiego przy współpracy Wojciecha Szymańskiego. Panowie postawili sobie za cel ocalić od zapomnienia pieśni, które już zdążył przykryć kurz starej szuflady a także promować te, które nie mają jeszcze swoich lat, ale nie mają szans na szerszą promocję... W ciągu ostatnich dwóch lat udało im się "zarazić" publiczność wgórową, i nie tylko ją, licznymi zacnymi pieśniami, które dzięki temu mają szansę być grane przy ogniskach oraz wieczorach z gitarami w schroniskach przez kolejne pokolenie turystów. W planach jest  nagranie materiału prezentowanego ostatnio przez duet na koncertach.

Zdjęcie w nagłówka pochodzi z VI Wrocławskiego Przeglądu Kultury Studenckiej 2010, fot. Ł. Pompa