Ola Kiełb
Urodziła się w Koszalinie, w 1962 r. Absolwentka Wydziału Filologii Polskiej Uniwersytetu im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Autorka wierszy, piosenek, ballad, kompozytorka, wykonawczyni ballad, animatorka wydarzeń kulturalnych. W latach 1983-1989 śpiewała w zespole „Stare Dobre Małżeństwo”, obecnie występuje z założonym przez siebie w 1997 roku zespołem WYSPA, a także ze szczecińską grupą „Do Góry Dnem”. Mieszka i pracuje w Ostrowie Wielkopolskim od 1994 roku. Koncertuje w całej Polsce.
Nagrała i opublikowała dwie autorskie kasety z balladami i piosenkami: „Lepsze widoki. Piosenki Oli Kiełb” (1991), „Niedojrzałe czereśnie” (1995) oraz CD „Na rozstajach słów. Ballady Oli Kiełb” (2004) i „Niedojrzałe czereśnie” (2010). Nagrywała także z zespołem „Stare Dobre Małżeństwo” (m.in. złota płyta za „Dla wszystkich starczy miejsca”). W 2006 r. nagrała ballady i piosenki turystyczne ze szczecińskim zespołem „Do Góry Dnem”.
Opublikowała debiutancki tomik „Niedojrzałe czereśnie” w 1999 r., a także album wspomnieniowy o zespole „Stare Dobre Małżeństwo czyli Jak to się robi” (1999). Jej utwory znalazły się także w zbiorze: „Prowincja liryczna. Antologia spotkań po godzinach” (2003).
W 2006 roku opublikowała zbiór wierszy dla dzieci pt. „W Nanibowie” (Wydawnictwo Galeria, Ostrów Wielkopolski). Jest autorką spektakli poetycko-muzycznych dla dzieci: „W Nanibowie”(2009) i „W zaczarowanym lesie” (2010).
Jest laureatką wielu ogólnopolskich festiwali i przeglądów, m.in. łódzkiej YAPY
(I miejsce w 1985 r.), lubelskich „Bakcynaliów”, zielonogórskiej „Włóczęgi”, gdańskiej BAZUNY, Złotej Piątki Ogólnopolskiego Przeglądu Piosenki Autorskiej
w Warszawie OPPA’1997 i innych. Otrzymała I nagrodę w Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „Naturalisko” w Łobżenicy (2006), wyróżnienie drukiem w III Ogólnopolskim Konkursie Poetyckim „O Wawrzyn Sądecczyzny” – „Człowiek i Wolność” ‘2007. W 2009 roku opublikowała tomik poetycki „Fastrygi” – zajmuje się także popularyzacją twórczości literackiej, wydając książki innych autorów.
W 2011 r.- ukaże się nowa CD Oli pt. „OLA KIEŁB -DZIECIOM. W NANIBOWIE”, zawierająca 17 utworów, wykonywanych przez Olę, zespół WYSPA i przyjaciół z Ostrowa. Trwają też prace przy publikacji CD Zespołu Do Góry Dnem pt. „Jeszcze grajmy...”.
Nareszcie - sezon nabiera rumienców!
Już za chwilę będziemy mogli się spotkać w Dusznikach Zdroju - "Pod Muflonem" i w "Margericie" - tam zagram z DO GÓRY DNEM . Zapraszam na promocyjne koncerty - bowiem nasza długo wyczekiwanan płyta "Jeszcze grajmy" właśnie się ukazała! Weekend majowy się pięknie wydłużył , więc jest szansa , nawet bardzo duża, aby pomuzykować, pośpiewać, odwiedzić ulubione miejsca. Pogoda rzekomo ma być jak dzwon! cokolwiek by to oznaczać miało.
A jeśli bliżej Ci do Przemyśla, no to też będzie dobra okazja- tam się odbędzie 5-6 maja Ogólnopolskie Spotkanie z Piosenką Turystyczną "POD KOPCEM" - gramy tam wieczorem 5 maja. W bardzo dobrym towarzystwie.
Spacerkiem
1.Jakoś nigdy nie lubię się spieszyć,
chociaż inni mijają mnie w pędzie…
lubię nieba spokojem się cieszyć,
jutro już tego piękna nie będzie!
Ref.: Gdy spacerkiem, pod wiatr i pod górę,
to zadyszka nie grozi mi wcale,
to jak bocian zahaczę o chmurę,
to jak listek zaczynam swój balet:
raz, dwa i trzy, i raz jeszcze,
niestraszne mi burze i deszcze!
2.Ta nie bardzo poważna ballada
sama śpiewa się w czasie podróży!
Inni biegną, ja na chwilę przysiadam,
pragnę z listków akacji powróżyć….
Ref.: Gdy spacerkiem…
Pozdrawiam
Ola.
Budzę Cię , a i siebie też...
...słyszę już Allegro e pianissimo sempre - bo wiosna podchodzi już na palcach pod mój dom , ale jeszcze tkwię w zimowym otępieniu, chłodzie... Wiele radości sprawiają mi spotkania i rozmowy z ludźmi - im też jeszcze chłodno, choć uśmiechają się na widok złotych kiści forsycji, fioletowych pocałunków skromnych fiołków skulonych pod gołymi jeszcze krzakami... Prawdopodobnie dopiero majowe wybuchy radości, zieleni, kwiatów, sprowokują mnie i Ciebie do wyjścia w góry! Mam taki plan, aby w okolicach Dusznik Zdroju w majowy długi weekend pochodzić, poszukać własnych śladów na ścieżkach, a wieczorami śpiewać i grać w Sudeckiej Kolibie z przyjaciółmi z Do Góry Dnem i WYSPY. Dla mnie 2012 r. jest ...jubileuszowy...więc takie wyprawy będą moim sposobem na świętowanie.
Za parę dni "Dalmafon" wypuści na świat ciepłą jeszcze nową płytę zespołu Do Góry Dnem pt. "Jeszcze grajmy" - pamiętasz? Anonsowalam już tę balladę w moim blogu. Śpiewa się "sama", to znaczy nie tyle sama, co w grupie śpiewających , ale chodzi o to, że zapada w pamięć.
Zapisy słowno-muzyczne na CD to dla mnie wielkie wyzwanie, to coś takiego, jak zostawianie swoich śladów - jak w tym wierszu z "Fastryg":
Błoto
klaśnięciem stopy
zaznaczam
w mięsistej materii
mój po-byt
na marginesach
chwil
kamienieję
do najbliższego dżdżu
Za oknem pada gęsty deszcz, spłukuje szarość. Lubię deszcz.
Pozdrawiam Cię
Ola
Nowe wieści w starym roku
Witaj, trochę rozleniwiona jestem świąteczną aurą pod choinką, ale córki mnie zmobilizowały do unowowcześnienia formy kontaktu "ze światem", no i od niedawna mam swoją stronę na Facebooku - możesz tam wejść i kliknąć "lubię to!"- innej opcji nie ma. Będę tam umieszczała skromne informacje na temat mojej działalności artystycznej - obszerniej piszę tutaj, wiadomo! dzięki gościnności Administratora, a poza tym to: W górach jest wszystko co kocham, wiesz?
Będę tworzyła mały album wspomnień - z wspólnych wyczynów na estradzie, scenie lub mównicy - no bo w 2011 było trochę tych różności: z WYSPĄ, z Do Góry Dnem, z Justyną Wojtkowiak, z Andrzejem Kalusem, z Carlosem - iluzjonistą...Dla mnie każde spotkanie ze sluchaczem lub widzem jest bardzo ważne, wtedy muszę stać na wysokich obcasach, nawet jeśli śpiewam o wędrówce po górach...
Teraz już pomału stary rok odchodzi - to dobrze, bo spracowany ci on, zmęczony - prawie jak ja. Cieszę się, bo miałam okazję przekonac sie nie raz, że spora grupa ludzi się trudzi! Balladzistów jest wielu - i tych zorganizowanych i tych niezależnych - tzreba się tylko wspierać nawzajem w staraniach o słuchacza, o uwagę, bo szum informacyjny to nic dobrego.
Idę śmiało naprzód, bogatsza o doświadczenia 2011 roku.
Pozdrawiam
Ola
WITAJ!
"Zaproszenie do Wigilii"
Rok za rokiem tak prędko przemija,
srebrzy chwile, godziny i dni...
Jak co roku – wyczekana Wilija,
radość w sercu, na policzkach lśnią łzy...
Ref.: Zapraszamy swych bliskich do stołu
w oczach świeczek się kroplą płomyczki...
Zaśpiewajmy kolędy pospołu,
o Betlejem radosne kantyczki!
Gloryja, Gloryja! Anioły śpiewają,
nad Cudem w stajence skrzydła pochylają.
2. Puste miejsce przy stole zostało,
na wspomnienia najlepsze i łzy...
Czasu mamy wciąż mało i mało,
aby w jawę przetworzyć swe sny...
Ref.: Zapraszamy swych bliskich do stołu....
Życzę Ci, abyś miał z kim wieczerzać w tę cudowną noc.
Ciepła, radości i spokoju, aby przyszedł czas na refleksję, uduchowiony, pełen nadziei, którą niesie Narodzony - a w Nowym Roku- radosnej twórczości!!!
Pozdrawiam Cię, Ola.
I w Warszawie i na prowincji - lirycznej!
Byłam i tu i tu - wszędzie są równie wrażliwi słuchacze, garnący się do muzycznych i literackich spotkań, bo to wiadomo - listopadowe długie wieczory... 29. OPPA w Warszawie pojawiła się na trasie moich wędrówek raczej nieoczekiwanie, bowiem nie myślałam, że jeszcze mnie tam zaproszą. Już byłam w konkursach tego przeglądu, nawet zostałam laureatką, ale cóż - od laureatów się wymaga! Należało więc w tym roku do moich obowiązków zaprezentowanie premierowego utworu, który do tego wziął udział w plebiscycie publiczności na najlepszą piosenkę- moja nie okazała się najlepsza, nagrodę otrzymał utwór Ewy Gaworskiej. Brawo! Nie lubię za bardzo konkursów, uwypuklają słabości, kompleksy, wywołują sztuczne napięcie między twórcami, wśród których każdy jest przecież dobry w swoim rodzaju. Ale takie są zasady OPPA. Ponadto miałam okazję zaprezentować w miłym i profesjonalnym studio im. Agnieszki Osieckiej inną jeszcze premierę- tłumaczenie ballady Joni Mitchell - "Both Sides, Now" - ballady, która mnie kiedyś zafascynowała, podobnie jak i jej twórczyni. Chyba się udało. Publiczność nie gwizdała. Aha- akompaniował wykonawcom świetny zespół pod kierunkiem Piotra Matuszczyka! Przeglądowe piosenki i ballady utworzyły bardzo ciekawy melanż poglądów, stylów, ekspresji... Było twórczo.
A zaraz nastepnego dnia, w niedzielę, 27 listopada gnałam z deszczowej stolicy na słoneczną prowincję - do Wielkopolski, do Piasków k/Gostynia gdzie spotkałam się z uczestnikami XI Konkursu Recytatorskiego im. Kaspra Miaskowskiego. Miaskowski herbu Leliwa urodził się i mieszkał właśnie w tej gminie,w Smogorzewie k/ Gostynia - ale w czasach na przełomie renesansu i baroku! Siła tradycji nakazuje czcić i wielbić jego twórczość równie ciekawą i udaną, co Reja czy Kochanowskiego, czy ks. Baki, albo Andrzeja Morsztyna, i tak się właśnie dzieje w Piaskach! W Gminnym Ośrodku Kultury 130 ludzi - wszyscy zasłuchani, chłonący każde słowo i recytatorów, i moje, ozdobione muzyką. No- po prostu było magicznie! Tym bardziej, że grał ze mną "najsławniejszy skrzypek mieszkający w tej gminie"- Wojtek Czemplik! Rewelacja.
Prowincja liryczna była i to ciepło zabrałam do domu. Czego i Tobie życzę...
Pozdrawiam
Ola
Ps. Jeśli chcesz, a nie śpisz o tej porze, to możesz przez internet połączyc się w przyszłą niedzielę 4 grudnia 2011 r. o godz. 22.00 z "Radiem dla Ciebie" i audycją "Chyba już można..." Andrzeja Poniedzielskiego i Teresy Drozdy, i posłuchać drugiej już części retransmisji z koncertu galowego OPPA 2011 - będzie tam jedna moja piosenka (przekład z Joni Mitchell) oraz 14 innych- fantastycznych, ciekawych, w świetnych wykonaniach koleżanek i kolegów bardess i bardów...
Listopad w naszym szarym mieście...
W naszym szarym mieście od wczesnego rana
drzewa się wspierają na kolumnach z mgły,
ziemia dyszy ciężko - już jej barwne włosy
zdusił i przysypał siwy jakiś dym....
Takie to listopadowe pejżaże... Dopiero co podziwiałam z okien pociągu jadącego do Lublina kolory złotej jesieni i już coś nowego (choć spodziewanego przecież) widać. Weekend spędziłam w gronie śpiewających turystów na Pałukach - najpierw koncertowałam z przyjaciółmi z Do Góry Dnem w Bydgoszczy na Barce MELODY (trochę bujało na tym kanale), a potem zwiedzaliśmy razem Wenecję (!), Biskupin, Żnin - a nawet fragmenty Gniezna. Śpiewanie pieśni patriotycznych w listopadowe Święto Niepodległości także nam się udało - okazuje się, że wszyscy doskonale i bez podpowiedzi znamy "Rozkwitąły pąki białych róż", "Przybyli ułani pod okienko", "My, Pierwsza Brygada" i inne "Serca w plecaku" - tradycji wielkopolskiej stało się zadość. Ciekawe, jak w innych regionach się świętuje? Nie mówię o zadymach w stolicy, bo to jakieś nakręcane przez niebezpiecznych ludzi i media okropieństwa, ale właśnie chodzi mi o pikniki rodzinne, jedzenie rogali marcińskich, uczestnictwo w akademiach, rekonstrukcjach wydarzeń historycznych i temu podobne... Pogoda wszak dopisała i było naprawdę spacerowo - idealnie!
Łapanie takiego oddechu od codziennego pośpiechu to DOBRA RZECZ, każdy lekarz Ci to potwierdzi! Moje "oddychanie" to także recitale autorskie- pojechałam wczoraj do pobliskiej biblioteki w Przygodzicach (sławne miejsce, bo tw Przygodzicach się chroni bociany i można co roku podglądać ich intymności w gnieździe dzięki kamerze, o którą dbają miejscowi ornitolodzy, a także tu się urodził przemiły basista, Romek Ziobro. To znaczy: nie w gnieździe bocianim, ale bardzo blisko tegoż!). Tu mogłam zaśpiewać i poczytać swoje wiersze dla bardzo uważnej publiczności (przesympatyczni licealiści i ich opiekunowie) - listopadowe wieczory w małych miejscowościach wcale nie są szare i smętne!
A już za chwilę będę się dotleniała śpiewając wraz z Justyną Wojtkowiak na VII Przeglądzie Kultury Studenckiej we Wroclawiu - dzięki uprzejmości Wojtka Szymańskiego i organizatorów tego wydarzenia. Program tegoroczny jest naprawdę ciekawy - szkoda że wszystkiego nie wysłucham, mam bowiem w Ostrowie pod opieką fragmenty 12 Ogólnopolskiego Festiwalu Teatrów Niezależnych (w tym samym terminie), no i - muszę być w swoim macierzystym miejscu pracy, by festiwal toczył się bez przeszkód. Kultura studencka to dla mnie dużo ciekawych wspomnień z lat 80. XX wieku, ale jakoś tak zawsze mi po drodze z rozmaitymi konfontacjami artystycznymi tych środwisk - uważam, ze dużo dobrego się dzieje nadal, że młodzi ludzie tej najnowszej epoki mają coś do powiedzenia i nie są to banialuki. Warto się przysłuchiwać i obserwować- wzbogacać siebie refleksjami innych.
No to do zobaczenia we Wrocławiu!
Pozdrawiam Cię - Ola